هربرت بلومر 

پارادایم همکنشی نمادی 

 درود 💐 

بلومر یکی از نخستین صداهای بنیادین جامعه شناسی آمریکای بود و در مرز مشترکی با تنی چند از متفکرین جامعه شناسی آمریکا بود،افرادی چون و.ای.توماس،رابرت پارک،تالکت پارسنز،رابرت مرتن، جرم لاندنبرگ و ویلیام آگبرن.او ریاست چندین جامعه ی علمی را بر عهده داشت و جوایز متعددی از جمله جایزه دانشگاهی برجسته دوره ۱۹۸۳ از جامعه ی جامعه شناختی آمریکائی. بلومر از همان ابتدا،در خلال مطالعاتی که همراه الوود و میر و سپس با الثورث فاریس،رابرت پارک و جرج هربرت مید در شیکاگو داشت،متعهد به پایه های عمل گرایی یا پرگمتیسم فلسفی و رفتارگرایی اجتماعی شد و بیشترین دوره زندگی علمی خود را موقوف این تلاش کرد تا اصول عمل گرایی را در رشته جامعه شناسی به کار گیرد.با مردود دانستن پندارگرایی (که جایگاه واقعیت را در تجربه ی ذهنی مردم می داند)و واقع گرایی(که جایگاه واقعیت را بیرون از تجربه مردم می داند)در رساله فوق لیسانس و با کاری کاملتر در رساله دکتری اش در شیکاگو،در صدد آن برآمد تا چارچوبی مفهومی برای گسترش علم جامعه به وجود آورد که هم فرآیند تفسیری بشری و هم ساخت اجتماعی سرسخت را در بر گیرد. قسمتی از مقاله دیوید مینز در دائره المعارف نظریه اجتماعی سال ۲۰۰۵ به نقل از ح.ا.تنهایی