دهه هشتاد، زمانی که رئیس دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی بودم در آرزوی تاسیس دانشکده علوم اجتماعی مستقل بسیار تلاش کردم، اگرچه از ابتدا معلوم بود که راه به جایی نمی برم. در سال 94 با کوشش ریاست واحد تهران مرکزی مجوز تاسیس دانشکده از مدیریت عالیه دانشگاه آزاد اسلامی اخذ شد و دانشکده علوم اجتماعی سرانجام تاسیس یافت و هویت گرفت و افتخار این خدمت در تاسیس و راه اندازی آن به من واگذار شد. تا پاییز سال 97 بسیار کوشیدم و جنگیدم تا دانشکده باقی بماند، و ماند، اگرچه خسته و معلول.
اما با طرح انتقال دانشگاه به سوهانک، نمیدانم چه سرنوشتی در انتظار این مولود سه ساله خواهد بود، به نظر میآید دانشکده مستقل علوم اجتماعی در غبار تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز به زودی فراموش شود، و من در برابر صبر و همت دانشجویان، کارمندان و اساتید دانشگاه در ساخت و راه اندازی دانشکده فراموش شده در غبار دیگر بی هویتی ها شرمسار شوم، اگرچه وسع تکلیفم بسیار کمتر از تلاشم بود، و بقول حضرت لایزال: لا نکلف نفسا الا وسعها.
ح.ا.تنهایی
تاريخ: 1397/4/18
نویسنده: مدیریت سایت
تعداد نظر: 0
مشاهده نظرات
نظرات کاربران
امیربختیاری
1397/4/18
برقرار باشید استاد عزیزمان
مهدی حاجی حسینی
1397/4/19
وجود شما فرصتی بود برای همه ما و افتخاری برای علوم اجتماعی ایران.
کاش جامعه دانشگاهی ما قدر این دوران رو بدونه
محمد رضا فتاحی
1397/5/10
ضمن سلام و ادای احترام محضر استاد عزیز جناب آقای دکتر تنهایی
بهرحال شما تلاش و زحمت خود را کشیدید واز درخت وجود شما نتایج خوبی به بار نشسته است ثمراتی که یاد و نام شما را در کشتزار علم و دانش نشر خواهند داد و تکثیر خواهند شد هنوز هستید وجودتان گرمابخش محافل علمی و دانشگاه است اما با وجود بودنتان دلها تشنه دیدار حضورتان است گاهی سخت دلم برای نکته های ظریفی که در کلام نغز و کنایه از سیاست های غلط می گفتید تنگ شده چقدر صبورانه و با طمانینه نقد می کردید هیچگاه در کلامتان وصله سیاسی و جناحی و خودخواهی و تخریب ندیدیم هر انچه بود از سر مهر به آبادانی وطن و مردم بود فقط میخواستم بگویم شاید چند پاره کاغذ و فرمایشات اداری در هاله ای از غبار و دود جهل به سایه رود اما یاد و نام تو هرگز ، نامت و یادت همیشه روشنایی بخش روح و روان ما خواهد بود نامت تنهاست اما یادت نه همیشه با ماست . ارادتمند دانشجوی شما ، رضا فتاحی
محمد رضا فتاحی
1397/5/10
ضمن سلام و ادای احترام محضر استاد عزیز جناب آقای دکتر تنهایی
بهرحال شما تلاش و زحمت خود را کشیدید واز درخت وجود شما نتایج خوبی به بار نشسته است ثمراتی که یاد و نام شما را در کشتزار علم و دانش نشر خواهند داد و تکثیر خواهند شد هنوز هستید وجودتان گرمابخش محافل علمی و دانشگاه است اما با وجود بودنتان دلها تشنه دیدار حضورتان است گاهی سخت دلم برای نکته های ظریفی که در کلام نغز و کنایه از سیاست های غلط می گفتید تنگ شده چقدر صبورانه و با طمانینه نقد می کردید هیچگاه در کلامتان وصله سیاسی و جناحی و خودخواهی و تخریب ندیدیم هر انچه بود از سر مهر به آبادانی وطن و مردم بود فقط میخواستم بگویم شاید چند پاره کاغذ و فرمایشات اداری در هاله ای از غبار و دود جهل به سایه رود اما یاد و نام تو هرگز ، نامت و یادت همیشه روشنایی بخش روح و روان ما خواهد بود نامت تنهاست اما یادت نه همیشه با ماست . ارادتمند دانشجوی شما ، رضا فتاحی
میرمصطفی سیدرنجبرسقزچی
1397/6/13
با سلام و احترام
همه ما دانش آموختگان جامعه شناسی چه به شکل مستقیم و چه غیر مستقیم دانش و اطلاعاتمان را مدیون شما بوده و هستیم این زحمات و تلاش هایتان چون نگین در تاریخ علوم اجتماعی ایران خواهد درخشید.
یاد استوره دانشکده علوم اجتماعی
در دانشگاه آزاد اسلامی
دهه هشتاد، زمانی که رئیس دانشکده روانشناسی و علوم اجتماعی بودم در آرزوی تاسیس دانشکده علوم اجتماعی مستقل بسیار تلاش کردم، اگرچه از ابتدا معلوم بود که راه به جایی نمی برم. در سال 94 با کوشش ریاست واحد تهران مرکزی مجوز تاسیس دانشکده از مدیریت عالیه دانشگاه آزاد اسلامی اخذ شد و دانشکده علوم اجتماعی سرانجام تاسیس یافت و هویت گرفت و افتخار این خدمت در تاسیس و راه اندازی آن به من واگذار شد. تا پاییز سال 97 بسیار کوشیدم و جنگیدم تا دانشکده باقی بماند، و ماند، اگرچه خسته و معلول.
اما با طرح انتقال دانشگاه به سوهانک، نمیدانم چه سرنوشتی در انتظار این مولود سه ساله خواهد بود، به نظر میآید دانشکده مستقل علوم اجتماعی در غبار تاریخ دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز به زودی فراموش شود، و من در برابر صبر و همت دانشجویان، کارمندان و اساتید دانشگاه در ساخت و راه اندازی دانشکده فراموش شده در غبار دیگر بی هویتی ها شرمسار شوم، اگرچه وسع تکلیفم بسیار کمتر از تلاشم بود، و بقول حضرت لایزال: لا نکلف نفسا الا وسعها.
ح.ا.تنهایی